nimfa

Łowienie na nimfę pozwala na prezentowanie imitacji różnego rodzaju larw owadów, których cykl rozwojowy odbywa się w wodzie. Rozróżniamy łowienie na ciężką nimfę imitującą wszystkie organizmy porwane przez prąd wody, oraz na lekką imitującą podpływającą do powierzchni nimfę, tuż przed przeobrażeniem w subimago. Do łowienia na nimfę najlepiej nadają się lipienie, ponieważ nie są płochliwe i możemy podejść do nich b. blisko.

Do tej metody najlepiej nadaje się kij długości 3,0 - 3,30 m o parabolicznej akcji, ponieważ szybkie wędzisko może powodować zrywanie przyponów w przypadku zacinania w ciemno przy jednoczesnym braniu ryby.

Do łowienia na nimfę stosujemy normalne sznury pływające, chociaż istnieją specjalne sznury o grubszej i jaskrawej końcówce. Takie sznury przydają się podczas łowienia na "daleką" nimfę. Długość przyponu dobieramy do głębokości łowiska (dłuższy o 10 - 20 cm), przy bardzo szybkim prądzie mogą być jeszcze dłuższe. Grubość przyponu nie powinna przekraczać średnicy 0,18 mm.

Stosujemy zawsze dwie nimfy, przywiązane w odległości ok. 20 cm jedna od drugiej. Nimfy nie powinny być zbyt ciężkie, bo będą wyglądały nienaturalnie. Kolorystycznie powinny odpowiadać aktualnemu pokarmowi ryb (od beżowego do ciemnego brązu i od jasnoszarych do ciemnej zieleni).

Po wysnuciu ok. 0,5 - 1,0 m linki wykonujemy rzut skośnie w górę i odczekujemy chwilę, aż nimfy zatoną. Następnie unosimy kij do góry, żeby sznur znajdował się tuż nad powierzchnią wody. Nimfy prowadzimy ok.1,5 m bacznie obserwując żyłkę na styku z wodą i zacinamy przy jakimkolwiek jej drgnięciu lub zatrzymaniu. Pod koniec prowadzenia delikatnie przytrzymujemy zestaw i zacinamy (w tym czasie nimfy odrywają się od dna i podpływają do góry dodatkowo prowokując ryby do brania).

Łowiąc "pod prąd" na długiej lince cały czas musimy wybierać nadmiar sznura zachowując kontakt z nimfami.

Łowiąc na nieobciążone nimfy możemy łowić pod prąd, lub skośnie w górę do kierunku jego przepływu. Cały czas musimy wybierać nadmiar linki. Zacinamy na kazde zatrzymanie jej spływu lub błysk ryby w okolicy naszych muszek.

Łowiąc na stojącej wodzie wykonujemy dalekie rzuty i po dłuższej chwili rozpoczynamy ściąganie sznura krótkimi szarpnięciami pozwalając za każdym razem opaść nimfom na dno. Kij trzymamy poziomo nad wodą i każde zatrzymanie lub szarpnięcie zacinamy przez ściągnięcie sznura, a nie przez podniesienie kija.